پست دوم

دسترسي همگان به اطلاعات در شهر مجازي

 

 

در نگاه اوليه شهرهاي مجازي متاثر از ايده شهر اطلاعات بوده و در شهر اطلاعاتي تلاش مي شود يك جايگاه مورد انتظار از دست يابي به اطلاعات مربوط به شهر بوجود بيايد (عاملي:1387).

كاربران شهر مجازي و يا به عبارتي شهروندان شهر مجازي امكان دسترسي به اطلاعات شهر خود را از طريق فضاي مجازي دارند.

رهايي از بند زمان و مكان

 

مفهوم شهر از ديروز تا زمان معاصر تغييرات بسياري داشته. شهرهاي سنتي از بسياري جهات با نواحي شهر امروز فرق

مي كردند؛ پيرامون آنها ديوار كشيده شده بود و در مركز آنها ساختمانهاي مذهبي و كاخها قرار داشتند در شهرهاي سنتي حتي محله هاي قومي با ديوار مشخص مي شد(گيدنز:1385).در حاليكه در شهرهاي معاصر علاوه بر تغييرات معماري و ساختمانهاي شهر ، با آمدن تكنولوژي هاي ارتباطي ، شاهد تغييرات گسترده اي در حوزه شهر و شهرنشيني هستيم.

تكنولوژي هاي نوين اطلاعاتي و ارتباطي جامعه را به سوي عصر جديدي به نام جامعه اطلاعاتي و يا به اصطلاح ژاپني آن "يوهوكا" به معناي تغيير معطوف به اطلاعات رخ مي دهدكه شهر مجازي و دولت الكترونيك را بايد دو نتيجه عمده آن دانست(عاملي:1384).

در شهرهاي مجازي هدف واقعي ، افزايش سرعت، ذخيره انرژي ، امنيت و رضايتمندي اجتماعي به نفع شهروندان است(همان).

يكي از پيامدهاي ايجاد شهر مجازي امكان دسترسي آسانتر به اطلاعات است. در شهر مجازي هزينه و زمان كمتري را براي دسترسي به اطلاعات مورد نياز خود اختصاص مي دهيم. با ايجاد شهر مجازي يكي از پيامدهايي كه خواسته يا ناخواسته ايجاد

مي شود امكان دسترسي همگان به اطلاعات است هر چند ميتوان محدوديتهايي را برايش در نظر گرفت و اين دسترسي را محدودتر كرد اما به نظر مي رسد ايجاد شهر مجازي و قانئن دسترسي همگان به اطلاعات با يكديگر در تعامل باشند.

 

دسترسي به اطلاعات

 

نخستين تجربه مشخص قانون گذاري در زمينه حق دسترسي به اطلاعات به كشور سوئد و در سال 1776 باز مي گردد و كلمبيا(1888م) فنلاند(1919م) و ايالات متحده هم سه كشوري بودند كه بعد از سوئد مشمول قانون آزادي اطلاعات شدند(نمكدوست تهراني:1387).

هدف از اين قانون عبارت است از ؛ الف) تامين حق دسترسي به اطلاعات نزد نهادهاي دولتي مطبق با اصئلي كه اين گونه اطلاعات بايد در اختيار عموم گذاشته شود و استثناهاي ضروري در حق دسترسي بايد محدود و مشخص باشد.

ب)تامين حق دسترسي به اطلاعات نزد نهادهاي خصوصي در جايي كه اعمال اين حق براي حفظ هر حقي لازم باشد كه اين حق فقط به استثناهاي محدود و مشخصي محدود است(نمكدوست تهراني:1383)

بي شك يكي از مشكلات عمده شهرئندان نداشتن اطلاعات در زمينه هاي مختلف و يا دشواري در دسترسي به اطلاعات مورد نيازشان است كه با ايجاد بستر شهر مجازي اين مشكل تا حد زيادي حل خواهد شداز سوي ديگر داشتن قانون دسترسي همگان به اطلاعات در اين بستر مي تواند بسيار كار آمد باشد و جهش بزرگي در راستاي رضايت مندي اجتماعي ،افزايش سرعت و ذخيره انرژي باشد.

 

به دور از كاغذبازيها

 

مسئله اي كه در برخورد با نهادها و ادارات مختلف گاه باعث رنجش و صرف هزينه و زمان بسياري مي شود و دادن اطلاعات مختلف و گاه بسيار ابتدايي درباره اموري است كه به حل مشكلات شهروندان مي انجامد. گاه گرفتن اطلاعات پرونده شخصي ارباب رجوع در يكي از ادارات نياز به طي كردن مراحل فراوان و زمان بري دارد كه با نگاهي كمي عميق تر و دور از كاغذ بازيهاي اداري پروسه بيهوده اي به نظر مي رسد. در حال حاضر با ايجاد بستر فضاي مجازي و شهر مجازي اين يمكان وجود دارد كه بتوانيم اطلاعات مورد نياز شهروندان را با سهولت در اختيار آنها قرار دهيم.

 

 

 

منابع:

-     گيدنز .ا (1378)،جامعه شناسي، نشر ني ، تهران ، چاپ پنجم

 -  عاملي .س(1384)،"شهر واقعي-شهر مجازي" خردنامه همشهري شماره 65

 -عاملي .س (1387)"دو فضايي شدن شهر" سايت اشگاه انديشه

 -نمكدوست تهراني .ح(1383)،مطالعه حق دسترسي آزادانه به اطلاعات و نقش آن در پيشبرد دمكراسي "رساله دكتري علوم ارتباطات، دانشكده علوم اجتماعي دانشگاه علامه طباطبايي

 -   نمكدوست تهراني .ح(1387)،"رسانه و آزادي اطلاعات

http://mfoi.ir/